In de Jupiler Pro League wipte Club Brugge vorig weekend vlotjes over Anderlecht. Ni moeilijk na het collectief falen van paars-wit op Charleroi. Wat was dat? Vanden Borre had het door : wij zijn als een bende dikke nekken aan de match begonnen. Hasi sloeg zich leterlijk voor de kop en den enige die nog een beetje bij de pinken was, was de eerder op het seizoen verguisde Mitrovic. Hij sleepte toch nog een doelpunt uit de brand en bracht zo de stand op een beschamende  3 - 1.
 
Club Brugge deed het dan weer wel schitterend tegen Waasland Beveren en ging er winnen met 4 - 2 cijfers. Dit levert hen de eerste plaats op in de Belgische competitie, maar trainer Preud'homme is niet onder de indruk. Hij placeert de gevleugelde uitspraak : als je blijft winnen kom je automatisch op de eerste plaats. Just Michel, daar moete nu  ni echt ne raketwetenschapper voor zijn om dit te bedenken.
 
Wat deden Titanen op Europees vlak?
 
Met het oog op de clash van deze Titanen zondag, was ik toch eens curieus wat ons mannen Europees nog te betekenen hebben. Ik kon het al direct gaan vaststellen.
 
In de Chamions League ontvangt Anderlecht Galatasaray. Nu ni direct de sterkste tegenstander, maar toch ... als ge verliest van Charleroi, kan alles.
 
Het eerste dat opvalt is dat Defour nu een stevige, volle baard gekweekt heeft. En ge ziet het, de jongen is aan 't sparen voor een doddeke. Steven, ik weet dat het de nieuwe look is bij de jonge gasten, maar ik denk ni echt dat het uw ding is. Kweetni zene, maar mij kan het ni bekoren.
 
Al van in het begin van de match wordt het duidelijk, de Turken staan scherp. Het is een duwen en trekken dat het een lieve lust is. Vooral Mitrovic en Praet worden zwaar geviseerd. Aleksandar wordt door Telles zelfs tot tegen de afsluiting geduwd. Het regent gele kaarten. Camdal omdat hij Acheampong iets te innig vasthoudt. Defour omdat hij zijnen franken teut ni kan houden tegen de scheids.
 
Als de ref dan terecht een fout fluit voor een overtreding van Praet op Melo zit het spel helemaal op de wagen. Ge ziet den Dennis zeggen : "mor allez gast", Melo moet bloedend van het veld. 't Is maar een sneeke in zijn lip, maar da kan bloeien. En Hasi vindt het nodig om zijn gedacht eens ferm te zeggen tegen de verbouwereerde scheidsrechter. Ook Bruma en Chedjou pakken nog geel. Al goe dat Mbemba als enige bij de zaak is en blijft voetballen. Zo kan hij  nog net voor de rust de 1 - 0 cijfers op het bord zetten.
 
In den tweeden helft starten ze zonder Defour die zijn been wa te hard gestrekt heeft en terug geblesseerd is. Als da maar goe komt tegen zondag. Ondertussen blijft het gele kaarten regenen. Als klap op de vuurpijl (pun intended) krijgt den assistent scheidsrechter een projectiel op zijne kop, afgeschoten door iets te verhitte Anderlecht supporters, en dit onder de ogen van UEFA. Da ga ne staart krijgen.
 
Selçuk bijft het uithangen en krijgt verdiend rood.  Ge kunt nu wel nen top middenvelder zijn, maar ge hebt nog altijd uw fatsoen te houden.  Eindelijk in de 85ste minuut neemt de ingevallen Kljestan een vrije trap en trapt Mbemba  opnieuw binnen.  Proto danst, Hasi springt, iedereen blij en de match eindigt op 2 - 0. Bij de Turken frustratie alom want het is bewezen, ze kunnen het toch nog bij paars-wit. Maar gaat dit ook lukken tegen Club Brugge?
 
Kangoeroe redt Club in Turijn
 
Want nummer één in de competitie, het Blu Army wordt verwacht in het Italiaanse Turijn. Zij mogen Europees spelen tegen Torino.
 
En wat zien we, blauw-wit speelt in het oranje. Het is zo eens iets anders. Doelman Ryan staat in het felgeel in zijne goal. Alleen de Nederlandse scheids laat zien dat hij tenminste weet hoe het moet en heeft een stemmig zwarte outfit aangetrokken. Zo hoort het ook voor nen arbiter hé. Den Bas ziet er goed uit en kent zijne wereld.
 
Den eerste helft kan ni echt erg spannend genoemd worden. Club laat hier duidelijk niet zijn beste voetbal zien. Ze dreigen een beetje in het eerste half uur, echter niks om van onder den indruk te zijn. Bij de Italianen wordt Benassi afgestraft met geel voor zijn iets te zuiders temperament, maar dat is het dan ook. Met 0 - 0 cijfers gaan ze rusten.
 
In den tweeden half time ligt heel effekes de focus op doelman Padelli , na vrije trappen van Gedoz en De Bock. En ik moet het toegeven, ik heb moeite om mijn aandacht nog bij de match te houden. Den Italiaanse keeper heeft ogen van het blauwste blauw. Kijkers waar ge als vrouw in verdrinkt, een kleur waar de Middellandse Zee tegen verbleekt. Ik word er lyrisch van en het herinnert mij er weer aan hoe schoon voetbal kan zijn.
 
Spijtig genoeg krijgen we voor de rest ni veel meer te zien van den Daniele, want we kunnen de rest van de match kort samenvatten. De Italianen trappen op doel, Ryan redt. En dat just op een moment dat de Bruggenaren maar met 10 op het veld staan, want Meunier vindt het nu tijd om ander schoenen te gaan aandoen.  Begrijpe wie kan. Hij mag pas terug op het veld in een stilstaande fase en die komt er ni direct aan.
 
Het begint met El Kaddouri die erg gevaarlijk uithaalt, maar Ryan is waakzaam. Nog geen halve minuut later moet hij een kopbal van Martinez uit zijne goal houden. Ook dit doet hij onnavolgbaar. En zo gaat het maar verder. Benassi knalt, Ryan staat er. El Kaddouri schiet, Ryan toont weer wat hij kan met een schitterende safe.
 
De Bock legt Damien neer, net naast de 16. Bovo neemt de vrije trap, Molinaro wil afmaken maar weer staat daar de Mathew. En ook de kopbal van Larrondo geraakt ni voorbij de Brugse doelman. De emoties laaien op, ambras tussen Simons, Jansson en Mechele. De twee laatsten worden nog op geel getrakteerd. En ook Molinnaro heeft nog prijs in de laatst minuut. Onnodig te zeggen dat de wedstrijd eindigt zonder doelpunten.
 
Ge moogt er zeker van zijn dat Mathew Ryan ondertussen geseind staat bij de maffia en het is maar de vraag wat Mitrovic en Mbemba zondag zullen vermogen tegen zo'n toptalent. Laat ons hopen dat de rest van de Bruggelingen uitgerust is tegen dan en dat het voetbal op het scherp van de snee wordt. Ik ben er in ieder geval klaar voor. Tris